Dagboek Rome 7

Vrijdag 25 mei 2012

Ook vandaag weer geluncht op het dakterras, voor we onze was ophingen zoals Sophia Loren in "Una giornata particular". We maakten een mooi bordje sla met buffelmozarella, tomaat en wilde basilicum van eigen potplant.  Een broodje, een wijn uit de Campagna, Aglianico ( dat is de druivensoort) Beneventano en een flinke scheut groene olijfolie. We lazen zonet dat de gemiddelde Romein tijdens het keizerrijk 1 liter olijfolie per week en driekwart liter wijn per dag verbruikte. Dat halen wij nooit, maar we eten daarentegen wel vlees en dat was voor de meeste burgers destijds onbereikbaar. Brood daarentegen hadden ze in overvloed, als er tenminste ten gevolge van natuurrampen of oorlog geen hongersnood was.  Een informatief, kritisch boek is "Stad in marmer" van Jona Lendering, een gids voor het antieke Rome aan de hand van getuigenissen van tijdgenoten. Dat hebben we als digitaal boek bij ons op de iPad. De andere gidsen waar we thuis zo blij mee waren, zoals die van Triposi, blijken hier hun nut te verliezen, omdat ze steeds vragen om een online verbinding en dat blijkt hier teveel gevraagd. Na een week zijn we er nog niet in geslaagd om een mail naar huis te sturen. Zelfs het vinden van een brievenbus bleek een hele toer. Eerst koop je een ansichtkaart, dan zoek je een postkantoor om postzegels te kopen. Daarvoor moet je een nummertje trekken en een half uur in de rij staan. Als je dan je kaarten hebt geschreven, blijkt het postkantoor geen brievenbus te hebben en moet je weer navragen op welke straathoek die zich wel niet zou kunnen bevinden. De hulpvaardige omstanders zijn het daar niet helemaal over eens.  Het leven is en was ook in het pre-digitale tijdperk niet gemakkelijk. In zo'n woonwijk als hier worden de telefoonkantoortjes voor en door immigranten gerund. Er staat wel al een computer. De computerwinkels zijn deftige kantoren achter dichtgeschilderde ramen, zo te zien bestemd voor bedrijven. Welke particulier zou nou ook willen beginnen aan een computer? ze schrijven niet eens brieven. Massimo begon ook afwerend met zijn handen te wuiven toen Sonia hem een demonstratie van de Rome-gids op iPad wilde geven. "O, nee, daar begin ik niet aan."

Op naar het Vaticaan. We beginnen er laat aan omdat onze vriendin Mary ons dat had aangeraden om de drukte te ontlopen. Dat klopt, maar we werden wel de Sixtijnse kapel uitgejaagd om zes uur. Geeft niet, we konden toen al geen stap meer verzetten, en moesten nog de St. Pieter doen. Waar het Vaticaan in excelleert is zijn postkantoor, prominent en overal aanwezig, de postzegels zijn mooi en de brievenbussen overal aanwezig. Kan de verantwoordelijke kardinaal er Rome niet bij nemen?

We hebben in de Musea van het Vaticaan zoveel moois gezien, de collecties van antieke beelden vooral, dat een beschrijving nu tekort schiet. We hebben heel veel foto's van Romeinse en Griekse koppen, forse torso's, stevige borsten, aanbiddelijke knieën, rechte tenen, maar ook badkuipen, doorkijkjes op de tuin, eindeloze galerijen, geschilderde landkaarten, Brusselse tapijten en renaissance fresco's.

Tussen de ceasars

Op de terugweg raakte onze bus verzeild in een demonstratie van fietsers, honderden. Het ging er vrolijk aan toe. Ze hadden iets tegen BTW- verhoging. Wij geraakten uiteindelijk toch bij de Italiaan op het pleintje. We aten een voorgerecht bestaande uit een auberginetaartje met daarin een soufflé van ricotta van buffelmelk, heel verfijnd. De pasta met kreeftjes was lekker maar was toch teveel diepvriesprut uit de oriënt zoals overal. We troostten ons met een bakje heerlijk ijs.