Zondag, 27 mei 2012
Het is Pinksteren. Sonia is jarig. Jan Willem staat op met koorts : griep! We kleden ons toch maar aan om eten te kopen hieronder bij de jongens uit Bangladesh. Een heerlijk ontbijt met uitzicht op het ontwakende Rome. Wat is de lucht transparant blauw, inderdaad zoals op de schilderijen van de Madonna. De citroenen, de olijfjes zijn al herkenbaar in de vruchtzetting.
We slapen de hele dag, maar vertrekken om vier uur toch met de metro naar de Teatro dell' opera di Roma. We hebben immers peperdure kaartjes voor Verdi's opera Attila, met de dirigent Riccardo Muti. Jan Willem zit de opera uit, hij is er niet helemaal bij, zit ook achteraan in de loge waar het uitzicht, voor die prijs, nu ook weer niet compleet te noemen is. Sonia zit vooraan in de zijloge en geniet met volle teugen. Net levende schilderijen, wat een muziek, wat een patriottisme. Waarschijnlijk erg actueel. Redt la Patria. Rome zal betalen! Het publiek barst steeds in applaus uit en het is niet duidelijk of dit wegens de klank of de inhoud is. Inderdaad het klopt allemaal, je vergeet waarover het eigenlijk gaat, Italië nu, het Italië van Verdi of de vroeg Christelijke tijd, de nadagen van het Romeinse Keizerrijk. Het is één continu lijn. Waar staat Monti nu eigenlijk? Is hij de redder des vaderlands of een indringer? Het loopt niet goed af met Attila, al vinden we hem erg sympathiek, ook erg esthetisch.
En nu gauw naar het bedje toe. We bellen Massimo af. We zouden hem op Pinkstermaandag opzoeken in Frascati, maar vinden het nu met JW's labiele situatie niet verantwoord om die treinreis te maken.
Thuisgekomen lust JW toch nog een bord tagliatelline met uitgebakken spek en meegebakken verse cichoreibladeren, geraspte peccorini romana, een idee opgedaan op het terras van de Scala in Trastevere. Een succes. Als er morgen maar een open apotheek is te vinden.
We horen een groots vuurwerk in de verte, gisteren ook al, maar dan van de andere kant af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten