Rome is een geweldig grote stad. Een gedegen kaart zou handig zijn en daar heeft Sonia wel kijk op, want voor we ons op weg begaven begroef zij zich in alle ins en outs die wij eventueel op onze weg zouden tegenkomen. Onze tocht voerde ons vandaag over de markt die al in volle gang was en waar er dus aardige foto's van zijn genomen. Over de brug naar onze bar waar we voor de komende vermoeienissen een overheerlijk kopje koffie dronken en een croissant nuttigden om dan naar de Metro A te gaan. We vonden alles uitstekend en stapten in. Van de Ponte Lungo waar we instegen tot de halte Barberini nam ons hooguit een kwartier. Deze metro gaat ook naar de Opera waar we de 27ste naartoe gaan. Een hele geruststelling.
Toen we weer boven de grond waren vervolgden we onze tocht naar de Triton-fontein, een fraai stuk werk van Gian Lorenzo Bernini, degene die ook het Palazzo Barberini ontworpen heeft (en de middenfontein van de Piazza Navone én de Trevi-fontein). De fontein stelt een forse Triton voor die dus water sproeit en gedragen wordt door vier dolfijnen. De steen is dermate aangetast door kalk, dat de voorstelling wat op de achtergrond is geraakt. Het Palazzo Barberini herbergt tegenwoordig een gedeelte van de antieke kunst van Rome. Vandaar uit vervolgden wij onze weg langs de Via Sistina waar Sonia verpletterd werd door een rode jurk. Een gewone rode jurk zou je zeggen! Maar deze keer van meneer Armani, vandaar natuurlijk. Rechts af...., links af..... Of toch maar recht door, we hadden toch een bordje ZOO gezien. Helaas herhaalde zich dat niet meer, wel om de haverklap schoenenwinkels en snuisterijen, waaronder zeer mooie paarlen kettingen. Toch maar rechtdoor en ziet nu waren we ineens op de Trinita di Monte, een kerk op het topje van de berg (één van de zeven).
De kerk is gewijd aan de heilige drievuldigheid. Vandaar uit hadden wij een onvergelijkelijk mooi uitzicht over Rome met al zijn kerken en koepels en niet te vergeten de (gestolen) obelisken, Het weer was vol met zon en een strak blauwe lucht, ideaal dus voor wat opnamen. In het nabij gelegen park zochten we lang naar de beloofde plaats, maar dat was helaas of dicht of bestond niet. Uiteindelijk toch weer afgedaald en na op de trappen de beloofde plek te hebben gevonden, weer opgestegen naar de Pincio. We aten aan een stalletje een broodje en namen iets te drinken. Daarna verkenden we de tuinen van de Borghese om na een tijdje weer af te dalen langs de kronkelige Via Vittorio Venezia - Luiza Spagnoli maar ook de Hard Rock Café en toeristen vreettenten - om bij de Triton uit te komen. Na de instructies die we uit de kaart haalden vonden we toch de Trevi-fontein waarover we zoveel gehoord hadden en die we trouwens bij ons eerste bezoek aan Rome, nu veertig jaar geleden al aanschouwd hadden, maar de aanblik was toch overweldigend, al was het alleen maar door het toeristische massapubliek. “Als zandvlooien”, zegt Jan Willem.
We zijn we voorbij de zuil van Marcus Aurelius gekomen (kijk, het grootwarenhuis Renasciamente en Zara) en werden nog, ietwat onsamenhangend, getrakteerd op een ijsje tegenover de Spaanse trappen van Rome, die door de Fransen zijn aangelegd. Ook hier zandvlooide het overvloedig. Vandaar dat daar de meeste dure modeboutiques zijn te vinden, Prada en zo. Maar het was wel lekker uitrusten op de eerste verdieping van een tearoom pal tegenover de trappen.
Daarna gingen we weer met de metro naar huis. We maakten kip Marengo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten