http://www.carelkraayenhof.nl/
We waren zaterdagavond uitgenodigd voor het Eerste Vesting Festival. Plaats van deze gebeurtenis: de vestingwallen van de historische stad Naarden. Het was aangenaam warm weer en het beloofde een bijzondere avond te worden. Het is juist het fijne van zo’n uitnodiging dat je niet weet wat je te wachten staat, een festival, wat moet je daarbij denken. Wel, je moet alles zelf ontdekken en de sfeer van de omgeving en van de mensen in je opnemen als op een blanco vel. Op de uitnodiging stond dat de avond verzorgd zou worden door Carel Kraayenhof met zijn orkest en zanger en het Internationale Trombone Ensemble. Dat schiep verwachtingen, want we herinnerden onze de weggepinkte traan van Maxima. We zagen diverse mensen met tuinstoeltjes sjouwen en achteraf hadden we daar zelf ook wel aan kunnen denken, want de wallen van Naarden hadden ooit een militaire functie. We kwamen allemaal samen in een laagte achter een van de omwallingen. Daar zag ik tot mijn verrukking een groot aantal mensen in groepjes bijeen schurkend op uitgespreide kleden en voorzien van diverse picknickmanden in druk gesprek met elkaar. Het concert was vrij toegankelijk. Zoiets hadden wij al eerder meegemaakt in Zuid-Engeland bij Bodiam Castle waar men ’s middags ballonnen op ging laten en ‘avonds vuurwerk. Ook daar zaten veel mensen uitgebreid te dineren met borden vol kip en gevulde soepkommen en Champagnekoelers. De Engelsen gingen er vanuit dat de bezoekers van plaatselijke afkomst waren, zodat men vergeten was een friettent neer te zetten of iets waar een behoorlijk kopje koffie geschonken kon worden. Wij barstten van afgunst en honger.
De consumptiemogelijkheden hier waren van een veel beter gehalte. Als genodigden was er voor ons een zwarte plaid neergelegd, waarop wij, tegen het afgeven van onze naam, zittend het concert mochten bijwonen. Ook werd ons een fles wijn en een fles water aangeboden. Het concert begon om kwart voor negen met een trombone-welkom. De trombonisten stonden in arenavorm rondom ons opgesteld zodat we meteen in de stemming kwamen. Het orkest van Carel Kraayenhof met een zanger, een echt vurig ogende Argentijn, vulde daarna de rest van de avond. Spectaculair! Wat een opzwepend ritme heeft de tango toch.
De consumptiemogelijkheden hier waren van een veel beter gehalte. Als genodigden was er voor ons een zwarte plaid neergelegd, waarop wij, tegen het afgeven van onze naam, zittend het concert mochten bijwonen. Ook werd ons een fles wijn en een fles water aangeboden. Het concert begon om kwart voor negen met een trombone-welkom. De trombonisten stonden in arenavorm rondom ons opgesteld zodat we meteen in de stemming kwamen. Het orkest van Carel Kraayenhof met een zanger, een echt vurig ogende Argentijn, vulde daarna de rest van de avond. Spectaculair! Wat een opzwepend ritme heeft de tango toch.
