Dagboek Rome 6

Donderdag 24 mei 2012

Vanmorgen geen zin, de rug en de voeten protesteren. Op advies van Massimo, onze huisbaas, die uitstekend Frans spreekt, omdat hij jaren in Parijs woonde, zoeken we in de buurt naar het groene plein, Scipione Adorrato, omdat daar een uitstekend restaurant zou zijn. Dat vinden we, leuke kaart hadden ze gisteren. Vandaag gaan ze pas om 18:00 open. Vanavond zal het ons niet lukken omdat we om die tijd een barokconcert hebben in de kerk op de Piazza Navone.

Het is stralend weer, we besluiten te brunchen op ons dakterras. Daartoe slaan we allerlei delicatessen in, in de buurtwinkels. Gezellig wonen is het hier. Mannetjes zitten in de lommer op bankjes, laten de hond uit.  De vrouwen staan te kletsen aan de toonbank. Ze hebben het over mensen die ze kennen. Er is altijd wel iemand iets overkomen, of anders zijn het de plantjes wel op het balkon. De man van de bloemenstal hoort het geduldig aan. ja, dat gebeurt soms dat ze doodgaan. Wij kopen ook vier begoniaatjes voor vier euro. Zo voelen we ons nog meer thuis.
Het is loom weer. We zien de was van de buren wapperen. Zetten espresso op het vuur. Heerlijke croissant, verrukkelijk rond broodje, kan je vullen met gorgonzola. Rode kersen toe. We proberen een boekje te lezen, maar zullen wel weer in slaap sukkelen.

Toch nog op tijd wakker geworden om bijtijds in de stad te zijn. We hebben zelfs nog tijd op enkele kerken te bezichtigen in de buurt. Allereerst het Pantheon, waarvan de trotse bezitters nog steeds niet willen begrijpen dat hun bezoekers echt niet komen uit godvruchtigheid, maar om zich te vergapen aan een heidens wereldwonder. Er wordt om stilte gemaand, maar de duizenden aanwezigen blijven uitroepen van bewondering slaken en elkaar luidkeels aanwijzingen geven. Kijk, daar !
De Santa Maria dell' Anima beantwoordt beter aan de benaming kerk. Deze barokke kerk wordt ook wel de Teutoonse kerk genoemd, want de voertaal is Duits. Zij werd in 1350 gesticht door Johannes en Katharina Peters uit Dordrecht om de pelgrims uit de Nederlanden en het Rijnland op te vangen. Rond 1500 werd de kerk in de huidige staat herbouwd door Duitsers, maar ook Vlamingen en Katholieke Hollanders beschouwden het als hun kerk. Vandaar dat de eerste en enige Nederlandse paus, Adrianus VI (1450-1523) er werd begraven in een marmeren pronkgraf.

 De Santa Maria dell'Anima

In 1844 trokken de Belgen weg naar de Julianuskerk van de Vlamingen, I Fiaminghi. In 1919 hielden de Nederlanders het voor gezien en trokken in bij de San Michèle van de Friezen. De Duitsers besteden heel veel zorg aan hun kerk, deze is prachtig gerestaureerd. Je kan er biechten, maar dan wel in het Duits.
De daar tegenover liggende kapel van de Lorreinen heeft Frans als voertaal. Ook prachtig onderhouden. We konden een mooie foto maken van het gewelf, beschilderd door Corrado Giaquinte in 1731, omdat je door het offeren van een muntstuk van 50 eurocent de hele kerk kon uitlichten.

Borremini's kerk en Bernini's fontein

In de haast consumeerden we nog een ijsje op een terras van de Piazza Navone, de enige manier om naar het toilet te kunnen, en toen begon het concert in de Sant Agnese in Agone. De organisatie die dit en vorig concert organiseerde is te vinden op www.romaoperaomnia.it. Ze werken samen met muzikanten, in dit geval het Schola Romana Ensemble, die op authentieke instrumenten spelend, de eenheid tot stand brengt tussen architectuur, beeldende kunst en muziek. Vanavond stonden de grote innovatoren van de barok centraal. De kerk is tot stand gekomen op initiatief van Paus Innocentius X die zich in 1652 een familiekerk wenste te bouwen. Zijn neef en opvolger speelde de grote architecten Borremini en Bernini tegen elkaar uit, maar ondanks hun rivaliteit is de façade en het geheel van de Piazza Navone met de grote Vier Rivierenfontein in het midden toch een meesterlijk en harmonisch geheel. Het interieur is een en al drama, vier taferelen van de marteldood en dan nog eens de Heilige Agnes in agonie in de vlammen met de Heilige Stefano aan de overkant, met pijlen doorboord.

De Heilige Agnes in doodsangst

De muziek, met een dramatische sopraan sloot hier mooi bij aan. Het contrast met de serene renaissancemuziek van vorige dinsdag was frappant. De Italiaanse opera is geboren. Het stoorde Jan Willem wel dat deze muziek dan wel uit de juiste periode kwam, maar deze zou nooit in een katholieke kerk zijn uitgevoerd. Toen hield men het daar nog op Gregoriaans.
Op een nabijgelegen terras van een Trattoria aten we reepjes bief op riccola-sla met balsamicco-azijn uit Modena. Iets om te onthouden. De rode wijn van Castilli romani is er sterk genoeg voor.
De ruïnes van Rome werden mooi uitgelicht. Het was een voortreffelijke busrit naar huis, zeg maar spectaculair.